احتیاج به نوآوری در برنامه های مذهبی صداوسیما
علم عدل: رادیو و تلویزیون ملی در برنامه های زیادی به مسائل دینی بطور مستقیم و غیرمستقیم می پردازد.
«حجم» اختصاصی عناوین دینی به صورت مستقیم بسیار فراوان است. این حجم به مناسبت ایام ویژه و به خصوص ایام عزاداری ها فراوان تر می شود. اضافه شدن مداوم ایام عزاداری های مذهبی هم این حجم را بیشتر كرده است. با همه این حرف ها بخش معارف تلویزیون در شبكه های مختلف به دلایلی كه ذكر می كنم، بسیار ضعیف و بی برنامه و بی متولی به نظر می آید.
۱- برنامه های معارفی صداوسیما عمق ندارد. سایه سنگین سیاست بیشتر از عمق مفاهیم دینی بر این برنامه ها حاكم است. حتی اگر قبول نماییم كه صداوسیما به خاطر گرایش رسمی باید در مسائل عقیدتی هم از كسانی استفاده نماید كه از هیچ نقطه نظر، با تعریفی كه مدیران صداوسیما از مبانی حكومت دارند، زاویه ای نداشته باشند، بازهم دلیلی نمی گردد كه سال ها سخنرانان تلویزیون تنها مجموعه افراد معدودی باشند كه مشابه یا بهتر از آنان هم وجود دارند. این بزرگواران اگر انیشتین هم بودند، دیگر حرف تازه ای برای بسط معارف دینی نداشتند.
۲ - جامعه جوان ما به شدت در معرض پذیرش شبهات ضددینی است كه در فضای مجازی پخش می شود. این ها پاسخ لازم دارد و بحث ها و گفت وگوهای پرجاذبه می خواهد. اگر در حوزه معارف نیروهای فكر وجود داشت، می توانست از این همه نیروهای موجود در حوزه اندیشه دینی استفاده نماید تا شبهات را پاسخ بگویند بی آنكه به خط قرمزهای تنگ و محدود صداوسیما هم صدمه ای وارد كند. چند باری در گروه های اندیشه این تجربه صورت گرفت و از آن استقبال شد؛ اما در مباحث مستقیم دینی چنین نشده است. در دهه های اول انقلاب مشهورترین چهره های مذهبی و سیاسی، در صداوسیما سخنرانی های اعتقادی داشتند و جاذبه ویژه ای داشت. این روزها تكرار همان ها هم می تواند كلی مخاطب دینی برای صداوسیما ایجاد كند؛ مانندتفسیر و درس های قرآنی امام خمینی، مرحوم طالقانی، آیت ا... خامنه ای و استاد محمدتقی شریعتی كه از مجموعه های مجاز صداوسیما هستند و یا سخنرانی های پرهیجان انقلابی و مذهبی دكترشریعتی، فخرالدین_حجازی، فلسفی، هاشمی نژاد. خزعلی و ده ها سخنرانی خاطره انگیز و جاذبه دار و پرمحتوا. البته اگر مسئولان گروه معارف كمی جدی تر وقت بگذارند، الان با همان معیارهای صداوسیما هم افراد زیادی هستند كه می توانند پاسخ های علمی و موردقبول بدهند.
۳ - این نداشتن نوآوری حتی در حوزه های نوا و آوازهای دینی هم دیده می شود. بیشتر از ۲۰ سال است كه تعداد معدودی اذان گو مجوز گرفته اند كه اذانشان در صداوسیما پخش شود. مداحان هم به همین شكل. به ندرت مداح جدید كه حتی از منظر صوتی تفاوتی ایجاد كند، صدایش پخش می شود.
اگر حوزه برنامه های دینی سیما متولی فعالی داشت و تنوع و عمق بخشی در مفاهیم را جدی می گرفت، خیلی از این برنامه های مذهبی و مناسبت های دینی می توانست پرمخاطب باشد. مظلومیت حوزه معارف در این است كه فقط برای پخش و تهیه آن رفع تكلیف می شود و از نظر مسئولان هم ارزیابی كیفی نمی گردد. امیدوارم ریاست سازمان به نو كردن و جاذبه بخشی به حوزه معارف توجه كند.
* انتشار یافته در كانال تلگرامی نویسنده
منبع: علم عدل
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب