عید، یعنی تصمیم به شاد زیستن
به گزارش علم عدل مناسبت ها، حامل پیام های مختلفی هستند همچون این مناسبت ها می توان به اعیاد مذهبی اشاره نمود كه عید سعید فطر هم از این جمله است.
ضمن تبریک این عید بزرگ که جشن بازگشت به خویشتن خویش است به شما، خانواده محترم /همکاران گرامی، آرزو می کنم عبادت های شما مورد قبول درگاه احدیت قرار گرفته باشد(انشاءا...). این مناسبت را بهانه می کنم تا این نکته را به خودم یادآوری کنم که در زیست جهان ما شادی و نشاط و مهربانی می بایست جایگاه ویژه ای داشته باشد. چون که شادی و نشاط و سرور، یکی از نیازهای روحی و فطری انسان است که در خیلی از جنبههای حیاتی انسان نقش مؤثری ایفا میکند. دین اسلام که به تمام نیازهای روحی و جسمی انسان توجه داشته، این مورد را هم مورد توجه قرار داده است. وجود آیات مختلف در قرآن کریم، سخنان پیامبر اکرم (ص) و احادیث و روایات منقول از ائمه معصومان(ع) حاکی از اهمیت مبحث شادی در اسلام است. درباره اهمیت شور و نشاط و سرور و جایگاه آن در تعالیم دینی همین بس که مفهوم شادی ۲۵ بار با الفاظ مختلف در قرآن مجید آمد. بدون شک در جامعه ایی که مردم از شادی ونشاط بیشتر برخوردار می باشند، بیشتر هم به هم مهر می ورزند و در سبک زندگی آنان مولفه های در رابطه با شادی در قالب فرهنگ آن جامعه به خوبی دیده می شود. یکی از پیام های عیدهای مختلف همچون عید فطر« تصمیم، به شاد زیستن است».
بقول مولوی: « مرا عهدی است با شادی، که شادی آن من باشد». رفتار های مختلف ما در عید فطر از شادباش گفتن ها به همدیگر، دیدار با بزرگان خانواده و تقویت روابط خانوادگی، دیدار با مردمی که عزادار هستند(به اصطلاح نو عید دارند)، کمک کردن به نیازمندان، فطریه دادن، سپاس گزاری از خداوند، لباس تمیز پوشیدن، شیرینی پخش کردن، برای دیگران خوب ها را خواستن و... گوشه ایی از کارکرد های اجتماعی این عید است که همه آنها شادی آفرین است. فراموش نکنیم که شادی هم حق و هم یکی از نیازهای اساسی انسان است. باید بپذیریم که یکی از نیازهای بشر امروزی ایجاد فرصت هایی برای شادی و نشاط است چون که در دنیای امروز به علت شیوه زندگی فشارهای روانی مردم هم افزوده شده است بنابراین بیشتر از هر زمانی احتیاج به شادی احساس می شود. در گذشته نیاکان ما به خوبی برای ارتقاء سلامت روان به مناسبت های مختلف جشن می گرفتند تا شادی را به خود و دیگران هدیه می کردند چون که به قول حکیم فردوسی نیک می دانستند که: «چو شادی بکاهد، بکاهد روان/ خرد گردد اندر میان، ناتوان». بی جهت نیست که امام علی(ع) در این حوزه می فرماید: «شادمانی باعث انبساط روح و مایه وجد و شادابی است». البته این را می پذیرم که در این راه می بایست اندازه نگه داشت. بقول نظامی: «مقیمی را که این دروازه باید/ غم و شادیش اندازه باید». این عید را بهانه نماییم تا باوجود همه مشکلات و نگرانی های که وجود دارد (که کسی هم منکر آن نیست و واقعیتی است که با آنها مواجه هستیم) با توکل به خدای مهربان، تصمیم بگیریم که در قالب فرهنگ جامعه، برای نهادینه کردن شادی و نشاط در زندگی فردی و اجتماعی بیشتر از پیش بکوشیم، مهارت کسب نماییم، مثبت نگر باشیم. بقول مولوی: «فکرت راست کن(گژ مبین)، نیکو نگر/ هست آن فکرت شعاع آن گهر». با عشق ورزیدن به خود و دیگران گامی در این راه بر داریم وکار خیر نماییم. بقول حافظ شیراز: «راهی ست راه عشق که هیچش کناره نیست/آنجا جز آن که جان بسپارند چاره نیست/ هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود/ در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست». تا اجازه ندهیم که غم زیاد بیشتر از عشق و نشاط لشگر انگیزد. این گونه باشیم: شکیبا، خوشرو و خوش اخلاق، مهربان( چون که فکر می کنم «آدمی را، مهرها می پرورد»، خوشحال از موفقیت دیگران، مسئولیت پذیر در قبال تعهدات، متواضع و فروتن، منظم در تمام کار ها، ساده و بی تکلف، صادق، وفادار، امیدوار، تقسیم کننده شادی ها و.... در چنین جامعه ایی سلامت روانی- اجتماعی بیشتر از مشکلات اجتماعی خویش را نشان داده است و موضوعی است که عید ها و جشن ها همچون عید فطر می تواند در جامعه نهادینه کند.
* رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران
* انتشار یافته در وبلاگ نویسنده با عنوان «دغدغه های یک مددکار اجتماعی». ۳ خرداد ۱۳۹۹
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب