تجلیل استادعلوم سیاسی دانشگاه تهران از دكتر رسول جعفریان
به گزارش علم عدل حجت الاسلام دكتر داوود فیرحی استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران در یادداشتی در روزنامه اعتماد به تجلیل از دكتر رسول جعفریان استاد تاریخ و رئیس كتابخانه دانشگاه تهران پرداخت.
وی نوشت: به دو دلیل برای رسول جعفریان احترام قائل هستم؛
نخست به علت جعفریانی كه برای معرفی و تدارك منابع تاریخی و دسترسی ساده و سهل الوصول كردن آنها كمك بزرگی به علوم انسانی كشور كرده است. از خصوصیت های رسول جعفریان است كه تلاش می كند هر جا كه حضور دارد، منابع تاریخی را در اختیار عموم و در دسترس جویندگان قرار بدهد، یكی از شاهكارهایش كتابخانه ای است كه در قم تاسیس كرد كه مدت ها از منابع غنی آن استفاده كردم. یكی دیگر از نقاطی كه جعفریان در آن خدمت ماندگاری انجام داد و باقیات صالحات است، قرار دادن نسخه های خطی و اسناد قدیمی كتابخانه مجلس روی سایت است تا به جای اینكه پژوهشگران در راه كتابخانه معطل شوند، كتاب ها به راحت ترین شكل ممكن در دسترس پژوهشگران قرار گیرد. من هر بار به این منابع رجوع كردم، جعفریان را دعا كردم و آرزو می كنم ایده قرار دادن منابع و نسخ خطی روی سایت ها گسترش یابد. وقتی رسول جعفریان به كتابخانه دانشگاه تهران آمد، باز هم كوشش كرد دو كار عمده را انجام دهد؛ یكی گردآوری منابع مهم و شناساندن آنها و دیگری تلاش در گذاشتن منابع روی سایت و دسترسی ساده به آنها.
بنابراین یكی از شاهكارهایش در واقع خدمات تكنیكی و حرفه ای تاریخی و پژوهشی است، كمك به كشف، مطالعه، جمع آوری و در دسترس قرار دادن منابع است كه كار بسیار مهمی است و آرزو می كنم برای خدمت بزرگی كه جعفریان به جامعه علمی كرده است، از اجر معنوی و ثواب اخروی بسیاری هم بهره مند شود.
دومین دلیلی كه سبب می شود برای رسول جعفریان احترام قائل شوم، به دیدگاه های علمی اش برمی گردد، او فردی است تابع دلیل بخصوص در چند وقت اخیر كه به نظر می رسد انقلابی در متد تاریخ نگری و تاریخ نگاری اش پیدا شده و آن نگاه تكنیكی به تاریخ، منابع آن و استنباط های تاریخی است. بخصوص استفاده از نظریه های جدید در حوزه زبان شناسی و هرمنوتیك و منابع معرفتی دیگر برای كنار هم چیدن مستندات تاریخی و پر كردن خلأهای بین اسناد موجود در یك واقعه است تا بتواند تفسیر دقیق تری داشته باشد و این خیلی مهم می باشد و انقلابی در متدولوژی تاریخ نگری و تاریخ نگاری رسول جعفریان به چشم می آید و به نظرم این مربوط به دوره های اخیر است، شاید محصول حضور در دانشگاه تهران بعنوان عضوی از هیات علمی دانشكده ادبیات است و این دگردیسی در این ایام محسوس است. نگاه بی طرفانه به تاریخ و توجه به متدولوژی های نوین در تاریخ پژوهی با سلیقه و خصوصیت های خاصی كه خود ایشان دارند و تلاش مستمر در جدا كردن تاریخ، تاریخ نگری و تاریخ نگاری از آن رسوبات سنتی و در واقع باورهای ایدئولوژیك یا باورهای ذهنی كه بالاخره هر تاریخ نگاری دارد یا امكان دارد در دوره ای از تاریخ پژوهی خود داشته باشد.
می توان گفت هر تاریخ نگاری یك «انبار ذهنی» و «طرحواره» های خاص خویش را دارد، اما جعفریان هر روز تلاش می كند خودش را از این زنجیرهای احتمالی ذهنی در تاریخ پژوهی جدا كند و این بسیار پرارزش است. در واقع، این تحول سبب شده كه جعفریان در میان روحانیون دانشگاهی یك استثنا و حتی یك «پدیده» باشد. به باور من، او برخلاف بسیاری، مدعی نیست كه حوزه را به دانشگاه بیاورد یا دیدگاه های خودش را به دانشگاه منتقل كند یا اینكه دانشگاه را به حوزه ببرد. در واقع او به دنبال یك رابطه یا گفت وگوی دیالكتیكی بین دو كانون علمی حوزه و دانشگاه است و هر روز تلاش می كند با ایده های جدید آشنا بشود و این از زیبایی های كار اوست كه حتی در گفت وگوها و سخنرانی های شفاهی اش این تحول دیده می شود. او ایده های جالبی درباره كتابداری و اسناد دارد و اعتقاد دارد كه در حوزه اسناد باید به فناوری های نوین بیشتر توجه كرد و دیجیتال كردن اسناد و كمك به حفظ اصالت اسناد در فضای مجازی موارد بسیار مهمی است كه از جعفریان دیده می شود.
نكته پایانی اینكه جعفریان دوست خوبی است كه می توان به او اعتماد كرد و گفت وگویی با او ترتیب داد و دیدگاه ها را با او به اشتراك گذاشت، شخصیت قابل احترام به لحاظ اخلاقی است، فردی كه اگر ببیند، كسی كار علمی می كند، چون خودش شیفته علم است و قدر كار علمی را می داند به یقین با او به احترام برخورد می كند و این صمیمت و حسن برخورد جای بسیار مهمی در دیدگاه ها و ادبیات جعفریان دارد. به نظرم جعفریان مجموعه تلاشی از نوع زنده یاد ایرج افشار است و تركیب آن ایده ها و تلاش ها با سنت حوزوی و با فناوری های نوین. علاوه بر اینكه شخصیتی است كه می داند و می تواند از نسبت و روابط خود با مراكز علمی و برخی رجال تاثیرگذاری كه در كشور دارد، در هر چه غنی كردن آرشیو تاریخ و منابع تاریخ علم در كشور بهره بگیرد و در واقع یك سامانه بزرگی از اطلاع رسانی در حوزه داده، داده رسانی و داده پردازی به اهالی علم و قبیله تحقیق عرضه نماید. امیدوارم جعفریان در این راه، عمر طولانی و پربركت تر و موفق تر با ایده های بهتر پیش برود، هنر بسیار بزرگی است كه یك روحانی چون او كه زمانی «تاریخ سنتی» می نوشت، حالا در آستانه تاریخ نگاری مدرن قرار گرفته و یك رابطه و شناخت بسیار دقیقی با تكنولوژی ها، تكنیك ها و نظریه های جدید پیدا می كند و این معنای بسیار دقیق یا تجسم نوعی اتحاد حوزه و دانشگاه است، این خصوصیت خاص جعفریان است؛ محققان همواره در حال «شدن» و «نو شدن». من همیشه از جعفریان یاد می گیرم و یاد خواهم گرفت.
17302
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب