كرونا، حرف پزشكان و حجت شرعی ما
علم عدل: متأسفانه این روزها مردم كشورمان به شكل گسترده ای نگران و درگیر ویروس كرونا هستند و اعلام دیرهنگام هشدارهای لازم و كوتاهی برخی نهادهای مسؤول نیز بر وخامت اوضاع افزوده است.
طبیعی است كه در چنین شرایطی هركسی از زاویه و منظر خود به موضوع بپردازد و بر مبنای مسؤولیت خود وظیفه ای را بر عهده بگیرد و در این میان نهادهای دینی و متولیان امور مذهبی هم حوزه مسؤولیت تعریف شده ای دارند.
سفارش به دعا و توسل، ترویج مراقبتهای معنوی، كاهش تجمعات مذهبی، تاكید بر ملاحظه نكات بهداشتی در مجامع دینی و... از این گونه وظایف به شمار می آید. بیان این نكات مثل سفارش به قرائت برخی آیات قرآن كریم یا ختم زیارت عاشورا هیچ منافاتی با مسؤولیت ها و تعهدات نهادهای دیگر ندارد.
توجه به امور معنوی و عبادی و مراعات دستورات دینی و مذهبی باید در كنار رعایت قواعد حرفه ای تخصصی و ضوابط عقلی و منطقی زندگی طبیعی انسان باشد چنان كه پیامبر اسلام به تعبیر مشهور مولوی فرمود: با توكل زانوی اشتر ببند!
وقتی یك بیماری عفونی شیوع پیدا كرده است پزشكان متخصص خبرگان این عرصه اند كه حتما باید نظرات كارشناسانه و دستورالعمل های فنی آنان مراعات گردد چنان كه در صورت وقوع سیل و زلزله همه همچون پزشكان باید نظرات تخصصی كارشناسان نهادهایی چون هلال احمر را بپذیرند و اطاعت كنند.
این دیدگاه و باور عالمان دین و فقیهان بزرگ و نامدار ماست كه خودشان در موارد مبتلاشدن به كسالت و بیماری در مقابل پزشك خود مثل مقلدی مطیع نظر او را می پذیرند و عمل می كنند، برای اینكه باور دارند كه اگر به خاطر بی اعتنایی به نظر تخصصی او گرفتار لطمه و ضرری شوند مقصر و مدیون خواهند بود و مرتكب گناه و معصیت شده اند.
پس وقتی كه از سفارش مردم به مراقبت های معنوی سخن می گوییم ناگفته پیداست كه در كنار توسل و دعا باید مراقبت های كامل و دقیق بهداشتی همچون پرهیز از حضور در مجامع عمومی و تشدید نظافت و بهداشت و تقویت بنیه جسمی را جدی گرفت و رعایت كرد و با رعایت همه این موارد از خداوند عافیت و سلامت تمنا داشت.
باور ما به قداست اماكن مذهبی نه از جهت مادی و ظاهری كه از نظر جنبه های قدسی و معنوی است و عناصر مادی مثل در و پنجره و كاشی و دیوار و ضریح و پرده به جهت این قرابت مشمول احترام و منزلت می شوند.
حال اگر پزشكان متخصص لازم دانستند كه مثلا نماز جماعت در شهری موقتا برگزار نشود یا تردد به اماكن مذهبی كاهش پیدا كند اساسا این سفارش باید مراعات گردد و در صورت بی اعتنایی و بی توجهی اگر كسی لطمه ببیند و مبتلاشدن به عفونت تشدید یابد اساسا سبب ضمان و مسؤولیت شرعی خواهد بود.
این مراعات و محدودیت هیچ منافاتی با جنبه های معنوی ندارد چنان كه مثلا اگر پزشك به كسی بگوید روزه نگیر برای او روزه گرفتن حرام است، یا اگر بگوید آب نباید به پوست دست تو برسد واجب است تیمم كند.
معنای این حكم شرعی آن نیست كه شخص از حقیقت و معنویت روزه یا وضو دور شده بلكه محدودیتی موقت برای شكل ادای مناسك او به وجود آمده است، چنان كه زائر نیز می تواند با قدری فاصله مادی و ظاهری به دیدار و زیارت اولیای خدا برود بی آنكه در رابطه معنوی او خللی بوجود آمده باشد.
باید به صورت شفاف و صریح این مسأله را برای مردم تشریح كرد كه مراعات دستورات پزشكان متخصص و كارشناسان بهداشتی نه تنها با مبانی باورهای دینی و مذهبی منافات ندارد بلكه عین تقید به ضوابط شرعی و اصول اعتقادی است.
* انتشار یافته در روزنامه شهرآرا. ۶ اسفند ۱۳۹۸
منبع: علم عدل
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب