گزارش ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران در رابطه با جاوید رحمان
به گزارش علم عدل، ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران گزارشی در رابطه با عملکرد جاوید رحمان منتشر نمود.
به گزارش علم عدل به نقل از ایسنا، گزارش ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران در اینباره را می خوانید:
دومین دوره سه ساله مأموریت جاوید رحمان (اهل پاکستان و دارای تابعیت انگلیس)، به اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل در مبحث حقوق بشر در ایران، تا یک هفته دیگر تمام می شود، هرچند این مسئولیت، یعنی تهیه و عرضه گزارش های ضد ایرانی و سراسر افترا های بی اساس بعنوان هدف اصلی تعیین این گزارشگران با وجود مخالفت دائم ایران با این روند، به مای ساتو (اهل ژاپن و تحصیل کرده دانشگاه های انگلیس و استرالیا)، خلف او سپرده می شود.
ستاد حقوق بشر در گزارشی به بررسی عملکرد جاوید رحمان پرداخت که متن آن به شرح زیر می باشد:
آخرین گزارش جاوید رحمان که سه روز قبل منتشر گردید و عبارت ادعانامه توصیف بهتری برای آن است، مجموعه ای از دروغ ها و افترا ها ضد ایران است که مشخصا برای تأمین خواسته های خاص همچون خواسته های گروهک تروریستی منافقین نوشته شده تا ادای دین او به این گروهک در انتها حضورش در سمت به اصطلاح گزارشگر ویژه باشد؛ گروهکی که به اعتراف و اقرار اعضایش عامل شهادت و کشتار ۱۷ هزار شهروند ایرانی است.
از کنار این مورد نباید و نمی توان به آسانی گذشت؛ قبل از پرداختن به علل و چرایی نگارش چنین ادعانامه ای از جانب جاوید رحمان، ضروری است که از زاویه ای گسترده تر و با نگاهی عمیق تر هم به این مورد نگریسته شود.
نگاهی به گزارش های ادعایی دیگر به اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل، حکایت از نگاهی حدودا مشابه با رویکرد جاوید رحمان در ادعانامه اخیرش دارد؛ این حقیقت نشان دهنده وجود الگوریتم و رویه ثابتی در جمع آوری مفاد مورد نیاز برای تهیه گزارش های ضد ایرانی از جانب به اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل در مبحث حقوق بشر در ایران است؛ گزارش هایی که با هدف فراهم کردن ابزار فشار سیاسی و توجیه تحمیل اقدام های قهرآمیز یک جانبه برای کشورهای غربی با استناد به افترا های موهوم معاندان و در راس آنها منافقین تهیه می شود.
این رویه تابحال بارها با عرضه مستندات و مدارک موثق از جانب جمهوری اسلامی ایران یا کانال های دیگر، به رسوایی به اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل منجر گردیده است.
برای نمونه میتوان به گزارش های ادعایی احمد شهید (متولد مالدیو و تحصیل کرده دانشگاه کوئینزلند استرالیا و ساکن لندن) به صورت کلی و به صورت ویژه به چهارمین گزارش او اشاره نمود که گزارشی مبهم و غیرمستند برمبنای داده های دریافت شده از اعضای وابسته به گروهک های تروریستی نوشته شده بود. از مهم ترین مشخصه های گزارش یاد شده که ارتباط آن با گروهک های تروریستی همچون منافقین را ثابت می کرد، استفاده پر تعداد از کلیدواژه های مورد علاقه منافقین و دیگر افراد و رسانه های معاند ایران بود.
گذشته از این، بازی احمد شهید در زمین منافقین برای انجام معامله ای جنایت کارانه در دیدارهای آشکار و پنهان او با اعضای این گروهک تروریستی و تصاویر رسانه ای شده از بعضی از این دیدارها به صورت مداوم ادامه داشت؛ عرضه پناهندگی به اعضای منافقین به ازای فروش داده های دروغین جهت سندسازی ضد ایران!
در نهایت رسوایی ناشی از همین ارتباط ها منجر به اعمال فشارهای جدی و در نتیجه حذف زودهنگام احمد شهید از دایره ساختار حقوق بشری ضد ایران منجر گردید.
عاصمه جهانگیر (اهل پاکستان و تحصیل کرده دانشگاه های انگلیس)، دیگر به اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل هم در همین مسیر حرکت می کرد؛ وبسایت الوعی نیوز به نقل از یک مقام امنیتی در اردیبهشت 1396 از دریافت پاداش 200 هزار دلاری جهانگیر از منافقین و قاچاقچیان مواد مخدر به ازای موضع گیری ضد ایران اطلاع داده بود.
با توضیحات پیش گفته مشخص شد که اصلی ترین و در عین حال عجیب ترین منبع گزارش های به اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل، منافقین هستند؛ گروهکی تروریستی که پرونده قطوری از جنایت های ضد بشری نه فقط ضد مردم و کشور ایران بلکه عراق، عربستان و حتی آمریکایی ها دارد و با نام داعش زمانه شناخته می شود.
پرونده جنایت های گروهک تروریستی منافقین به پرونده های قطور جنایت کارهای بین المللی همچون رژیم صهیونیستی و گروه داعش تنه می زند؛ منافقین با همه جنایت کاران جهان وجوه تشابه دارند: در نسل کشی، کودک کشی و ترور سازمان یافته با رژیم صهیونیستی، در اقدام های انتحاری تروریستی با داعش، در رعب آفرینی با گروهک های تروریستی مختلف، ....
با این حال، همگی این جنایت ها از دیدگاه مدعیان غربی حقوق بشر مصون از مجازات هستند، چونکه عاملانشان می توانند در بزنگاه های مختلف، دستکش مخملی دست آهنین غرب باشند.
ریاکاری کشورها و نهادهای غربی در اینباره، زمانی بهتر درک می شود که بدانیم آنها در حالی از منافقین میزبانی کرده و تریبون خویش را در اختیار آنها می گذارند که در رابطه با اقدام های خشونت آمیز و جنایت کارانه منافقین در برابر مردم و سیاستمداران خود اخطار می دهند؛ بعنوان مثال، پارلمان اتحادیه اروپا در شهریور سال قبل با تصویب قطعنامه ای ضمن اشاره به اقدام های خشونت آمیز گروهک تروریستی منافقین، اعلام نمود که عناصر این گروهک با فریب کاری و روش های گمراه کننده از نمایندگان و سیاستمداران اروپایی سوءاستفاده کرده است.
جاوید رحمان هم در پیروی از اسلاف خود برای ادای دین به کارفرمایان غربی، گزارش های ضد ایرانی خویش را با اهداف سیاسی بر اساس منابع معاند ایران بخصوص گروهک تروریستی منافقین تهیه کرده است؛ کارفرماهایی با سابقه بانی شدن برای قطعنامه های ضد ایرانی که از قضا تابعیت دوم بعضی از این گزارشگران در ارتباط با کشورهای یاد شده است و دارای ارتباط های نزدیکی با منافقین و حتی میزبانی از آنها هستند.
او بی توجه به گزارش های مختلف عرضه شده از جانب ایران به سازمان ها و سازوکارهای بین المللی در زمینه وضعیت حقوق بشر در کشور، در گزارش اخیر خود با طرح ادعای عدم دسترسی به داده های ایران، کوشش کرد تا استفاده از داده ها و گزارش های مغرضانه و سراسر دروغ منافقین را توجیه کند.
هرچند این دم خروس مدت ها است که بیرون زده و جاوید رحمان را رسوا کرده است، اما در کنار هم قرار دادن قطعه هایی از پازل مأموریت جاوید رحمان مانند ابراز خشنودی و رضایت منافقین از تمدید مأموریت او، حضور اعضای رده بالای منافقین در جلسه های عرضه گزارش های ضدایرانی رحمان در نشست های شورای حقوق بشر، استناد رحمان به گزارش ها و آمارهای دروغین منافقین و البته مصاحبه با سیمای آزادی، رسانه گروهک تروریستی منافقین، در واپسین روزهای فعالیت در سمت به اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل حقیقت مهم و البته تکراری را تایید می کند.
دور از انتظار نیست که در آینده نزدیک تصاویر و مستندهای بیشتری از ارتباط جاوید رحمان با منافقین و همکاری او با این گروهک تروریستی انتشار یافته و رسوایی بیشتری را برای او و عاملان تعیینش بعنوان به اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل رقم بزند.
ادعانامه آخر جاوید رحمان، تنها گزارشی نیست که این به اصطلاح گزارشگر سازمان ملل در وضعیت حقوق بشر ایران نوشته است؛ تفاوت این ادعانامه که خودش آنرا یک دستاورد خوانده است (!) با دیگر ادعانامه های ضدایرانی اش، غلظت افترا های مطرح شده با ادبیات اردوگاه اشرف و بر اساس داده های منافقین است.
نکته قابل تامل اینست که گروهک تروریستی منافقین همواره مهم ترین منبع افترا زنی های جاوید رحمان به ایران در زمینه حقوق بشر بوده است؛ این مورد در تکرار کلیدواژه های مورد استفاده منافقین در گزارش های ضدایرانی جاوید رحمان به خوبی نمایان بوده است.
ستاد حقوق بشر در گزارشی که به بررسی سازوکار گزارشگری کشوری در مورد جمهوری اسلامی ایران پرداخته، ضمن توصیف روند تعیین گزارشگر ویژه برای ایران بعنوان پروژه ای سیاسی و شکست خورده، برپایه بررسی دقیق عملکرد و گزارش های گزارشگران ویژه از سال ۲۰۱۲ نشان داده است که گزارش های یاد شده منعکس کننده حقیقت های حقوق بشری ایران نیستند.
بررسی ستاد حقوق بشر شرح دقیقی از کردارنامه مأموریت داران رویه ویژه سازمان ملل عرضه کرده است؛ با در نظر داشتن شاخصهای مختلف کردارنامه یاد شده، در بررسی کلی از عملکرد جاوید رحمان در ارتباط با شاخص نخست کردارنامه رفتاری گزارشگران ویژه دال بر بی طرفی، حرفه ای گری و استقلال کامل در تدوین و عرضه گزارش، به موارد گوناگونی از بی توجهی و نقض آگاهانه این فاکتورها برمی خوریم؛ جاوید رحمان گزارش های خود در رابطه با وضعیت حقوق بشر در ایران را به صورت هدفمند بر ادعاهای افراد، گروه ها و سازمان های معاند و معلوم الحال بخصوص منافقین استوار کرده است.
دیگر نکته قابل توجه در بررسی عملکرد جاوید رحمان از منظر سه مولفه بی طرفی، حرفه ای گری و استقلال کامل، حمایت ویژه او از متخلفان، مجرمان و تروریست ها است.
جاوید رحمان در شاخص دوم کردارنامه رفتاری گزارشگران ویژه هم نمره قبولی نمی گیرد؛ چونکه مراجع، منابع و روش شناسی تهیه گزارش او مردود هستند؛ ضمن این که جاوید رحمان در سالهای حضور در سمت به اصطلاح گزارشگر ویژه همواره با رسانه های فارسی زبان خارج نشین مانند بی بی سی، اینترنشنال و... مصاحبه های گوناگونی داشته و از عنوان رسمی خود برای فعالیتهای تبلیغاتی از راه حضور در این بنگاه های خبرپراکنی سوءاستفاده کرده است.
تعارض منافع در انتصاب گزارشگر سومین شاخص کردارنامه رفتاری گزارشگران ویژه است که معیارهایی را برای انتخاب و انتصاب گزارشگران عرضه می کند.
نگاههای بررسی شده جاوید رحمان و البته بند ناف متصل او به گروهک تروریستی منافقین همواره با موضع گیری و واکنش ایران مواجه گشتند.
در جدید ترین مورد، ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت امور خارجه در واکنش به انتشار گزارش کذب جاوید رحمان، تصریح کرد: این گزارشگر سابق با اتکا بعنوان بین المللی و در ادامه خدمات خود به گروهک تروریستی منافقین در واپسین روزهای دوره کاری اش، منویات این گروهک تروریستی را دنبال کرده و بدیهی است ادعاهای وی فاقد هر گونه وجاهت قانونی بوده و کاملا مردود است.
کاظم غریب آبادی، معاون امور بین الملل قوه قضاییه و دبیر ستاد حقوق بشر که در سالهای فعالیت خود در این سمت برای رد، نقض و به چالش کشیدن گزارش های ضدایرانی در نشست های مختلف شورای حقوق بشر حضور داشته است، طی نامه ها و دیدارهای مختلف این رویکرد ضدایرانی جاوید رحمان را محکوم نمود.
وی در دیدار با میشل باچله، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل در اسفند 1400، اظهار داشت: گزارشگر ویژه به کانال انتشار اطلاعات غلط گروه تروریستی تبدیل گشته که دستش به خون ملت ایران آلوده است؛ اعضای این گروهک تروریستی حالا در پایتخت همان کشورهایی که بانی تعیین گزارشگر برای ایران هستند، آزادانه رفت وآمد و ضد ملت ایران فعالیت می نمایند.
در عین حال، غریب آبادی در واکنش به پیش نویس ادعانامه اخیر جاوید رحمان در پشتیبانی از گروهک تروریستی منفور منافقین در نامه ای به عمر زنیبر، رئیس شورای حقوق بشر و وولکر تورک، کمیسر عالی حقوق بشر ضمن انتقاد از تداوم اقدام سیاسی در تعیین به اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل، تعیین جانشین برای جاوید رحمان را درپی انجام ماموریتی شکست خورده محکوم کرده و با اشاره به اینکه در طول شش سال فعالیت او اقدام های مختلف تروریستی در ایران روی داده، اما جاوید رحمان هیچ وقت اشاره ای به این جنایت ها ضد مردم بی گناه ایران نکرده است، اظهار داشت: تعاملات گسترده گزارشگر به اصطلاح ویژه با گروهک های تروریستی مختلف بخصوص منافقین، برگزاری نشست با آنها، استناد به ادعاهای کذب گروهک های تروریستی در گزارش ها و پشتیبانی از آنان در مواضع عمومی و گزارش های کتبی بر کسی پوشیده نیست.
به قول غریب آبادی، طنز تلخ اینست که سران این گروهک جانی و خطرناک چهره حقوق بشری به خود گرفته و خویش را حامی حقوق بشر معرفی می کنند و به جای این که در مقام متهم و پاسخگو قرار داده شوند، با فریب افرادی مثل آقای رحمان، مظلوم نمایی می کنند.
معاون امور بین الملل قوه قضاییه پرسش مهمی را هم در این نامه مطرح کرد: آقای رحمان می تواند بگوید که تابحال چه میزان از این گروهک برای برگزاری چندین نشست با آنها و سخنرانی و اظهار موضع به نفع آنها و تهیه یک گزارش کتبی خودسرانه در واپسین روزهای مأموریت خود در پشتیبانی از این گروهک، دریافت کرده است؟!
با درنظر داشتن همه مطالب پیش گفته ناگفته پیدا و ناخوانده آشکار است که رابطه دو سویه گروهک تروریستی منافقین با به اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل ادامه خواهد یافت تا اهداف کارفرمایانی که هم از منافقین و هم از گزارشگران بعنوان آلت دستی بی اراده استفاده می نمایند، تامین گردد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب